Axl Peleman

IN 'T GEZICHT
Najaar 2007 : The Police doet een reunie-concert in het Sportpaleis. Hoewel zeer grote fan, was ik die avond teleurgesteld...zo zwaar zelfs dat ik het na 50 minuten voor bekeken hield. Die nacht ben ik van de trap gevallen en brak mijn hand. Dat feit maakte niet alleen van m’n job een onmogelijke opgave,ook simpele alledaagse dingen werden pijnlijke ervaringen; scheren bijvoorbeeld. Om die reden ben ik wekelijks naar een barbier in Antwerpen beginnen gaan : een vriendelijke, interessante vakman. Zelfs toen m’n hand genezen was, bleef ik klant, ook vanwege de toffe gesprekken. Op een dag vroeg hij me waarmee ik op dat moment bezig was.
‘Een nieuwe Antwerpse plaat’ antwoordde ik. ‘Alleen weet ik niet goed waarover ik moet schrijven.’
‘Waarover wil je schrijven?’ lachte hij.
Ik haal m’n schouders op en zeg ‘Het leven zeker?’
‘Het wordt dus een sombere plaat ?’
‘Neen, waarom ?’
Even stopte hij met scheren en zei recht in’t gezicht : ‘Omdat het leven nu eenmaal somber is. Het zijn de details in het leven die heel de cirque boeiend maken.’
Eén van de mooiste levenslessen die ik kreeg vorig jaar van een barbier van ‘t Kiel. Of hoe een gebroken hand kan leiden tot een nieuwe plaat !
BIOGRAFIE
Wou voetballer en piloot worden, maar was geen kloten getalenteerd in eender welke sport en had (en heeft) een ziekelijke hoogtevrees. Wou daarna apotheker worden, maar besloot toch maar veelvuldig gebruiker te worden van chemicaliën in plaats van ze te verkopen. Kreeg op 9 jarige leeftijd 'Rubber Soul' van The Beatles van z'n oom. Besloot bas te leren spelen, omdat Sting en Henny Vrienten blijkbaar veel aantrek van de vrouwen hadden.
Deed in de jaren tachtig niet veel meer dan dagdromen en in onbenullige groepjes spelen.
Stichtte in 1990 het collectief Ashbury Faith en hield er een stapel cd’s, singles, video’s, een hoop tours en duizenden bootlegs aan over. De lege bankrekening en de verzameling verslavingen bleken in de prijs inbegrepen.
Speelde vanaf 1998 bij de groep Angelico, baste z’n weekends weg bij The Paranoiacs, amuseerde zich (net niet) dood bij Automatic Buffalo (met Luc De Vos), lulde z’n huishuur bij elkaar in French Quiz (Studio Brussel) en gaf les tot de notenbalken z’n oren uitspoten.
Deed vanaf 2000 teveel studiowerk als bassist, richtte Camden op (3cd’s, 7 singles, weet ik hoeveel videoclips en 500 optredens op 3 jaar tijd), leerde de juiste (tja, daar valt over te redetwisten) mensen kennen en besloot van ‘den tèlevies’ z’n hobby te maken.
Heeft momenteel de tijd van z’n leven en is niet van plan daar verandering in te brengen.